Op vakantie zonder je gezin: met of zonder schuldgevoel in de koffer op reis?

Het is grappig hoe we vaak een bepaald beeld hebben van hoe ons leven eruit zal zien als moeder, en hoe dat soms toch wat anders uitpakt. Nu mijn zoon Louen een jaar oud is, besef ik me dat het leven soms zijn eigen wendingen neemt. In dit blog deel ik graag mijn ervaringen en inzichten tijdens mijn vakantie zonder man en kind, waarbij ik met een van mijn beste vriendinnen op avontuur ging naar het prachtige Malta.

We hebben de vakantie geboekt, en nu?

Toen Louen eenmaal een jaar oud was geworden, voelde ik de behoefte om er even tussenuit te knijpen met een vriendin. Mijn partner was hierin een grote steun. Hij begreep dat het me goed zou doen om even de rol van "moeder" los te laten, vooral omdat ik me behoorlijk uitgeput voelde. Voor vertrek kwamen echter de typische uitdagingen van het ouderschap om de hoek kijken: Louen kreeg weer een paar tanden, de zes maanden durende slaapregressie was nog in volle gang, en mijn wallen waren donkerder dan ooit tevoren.

In de aanloop naar de vakantie heb ik met verschillende moeders gesproken over het reizen zonder je kind, hoe ze omgingen met kolven, en wat hun ervaringen waren. De meningen liepen sterk uiteen. De ene moeder kon zich niet voorstellen zonder haar kind weg te gaan, terwijl de andere juist het idee toejuichte. Ik besloot het zelf te ervaren. Als moeder ben ik gewend om voor anderhalve persoon in te pakken en om constant te overleggen over wat er in de koffer moet. Ik was dan ook verbaasd over hoe snel ik mijn koffer had ingepakt. Maar toch bleef die twijfel knagen: heb ik wel alles? Ik zorgde ervoor dat alles klaarstond, zodat ik 's ochtends direct kon vertrekken.

Borstvoeding en ko(lven)

Voor degenen die mij al langer volgen, weten dat ik enorm gehecht ben aan borstvoeding. Gelukkig is Louen al een jaar oud en was mijn productie stabiel. Toch maakte ik me wat zorgen. In een moedercommunity-app deelde ik deze zorgen en kreeg ik het advies om evenveel te blijven kolven als ik Louen normaal voedde. Als ik een keer minder kolfde, zou mijn lichaam zich daar wel op aanpassen zodra ik terugkwam.

Tijdens de vakantie heb ik drie keer per dag gekolfd. Gelukkig bleef mijn productie stabiel en kon ik de afgekolfde melk met pijn in mijn hart weggooien. Het invriezen en meenemen over de grens leek me geen verstandig idee. Zakjes met witte vloeistof zijn toch niet bepaald handig om mee te nemen. En het grote voordeel was dat ik gewoon een extra wijntje kon drinken.

Ik maakte gebruik van de YOUHA-kolf, die makkelijk mee te nemen is en goed zijn werk doet.

Wie ben ik nu als ik (even) geen moeder ben?

Dit vond ik het lastigste: zou ik Louen enorm missen? Zou ik alleen maar over mijn kind praten? Zou ik heimwee krijgen? Mijn vriendin is ook ondernemer en heeft bewust geen kinderen. Dat maakt het ook al een stuk makkelijker om bewuster te zijn over de onderwerpen die we bespreken. Ondanks dat zij ook interesse heeft in dit grote onderwerp in mijn leven, is het belangrijk om de balans hierin te vinden. Ik merkte dat als ik met andere moeders was, het gesprek soms alleen maar over kinderen ging. Dat is natuurlijk niet leuk voor mensen zonder kinderen, die ook graag willen horen hoe het met jou gaat. Ik vond het fijn om gesprekken te hebben over mijn bedrijf, het leven, en andere onderwerpen buiten het moederschap. Het was heerlijk om met mijn vriendin te sparren over vrouw-zijn, ondernemerschap, verdieping in vriendschap, en persoonlijke ontwikkeling.

En toen kwam het schuldgevoel...

Op de eerste dag maakten we een wandeling van 16 kilometer. Bijna aan het einde van de wandeling besefte ik me ineens: ik heb helemaal nergens aan hoeven denken! Niet aan slaapjes, hapjes, voedingen, helemaal niets. Ik herinnerde me weer hoe mijn vakanties eruitzagen voordat ik moeder werd: actief, vol avontuur, en zonder verantwoordelijkheden.

Deze vakantie bracht een gevoel van verlies naar boven voor de vrouw die ik was vóór het moederschap. Maar in die rust vond ik ruimte om die gevoelens toe te laten. En toen kwam het besef: het kan allebei. Ik kan een goede moeder zijn en tegelijkertijd genieten van momenten waarop ik geen moeder ben. En juist dat besef bracht rust en acceptatie.

Hoe erg miste ik thuis, toen ik op vakantie was zonder gezin?

Ik ben nu zes dagen weg geweest, en dat voelde precies goed voor mij. Als ik de volgende keer weer ga, denk ik dat ik iets langer weg zou willen blijven. Veel mensen vroegen me of ik Louen of Bart miste. Het woord 'missen' vind ik altijd lastig. Bij missen denk ik echt aan het verlangen om weer thuis te zijn. Dat had ik niet, omdat ik wist dat ik maar zes dagen weg zou zijn en omdat ik erop vertrouwde dat Bart net zo goed voor onze kleine man zou zorgen (misschien zelfs beter) en dat hij enorm zou genieten van de 1-op-1 tijd met zijn zoon. We deden af en toe videobellen, en als ik de mannen dan samen zag, genoot ik daar enorm van.

Ik heb weinig momenten het besef gehad dat ik ver was van mijn gezin. Behalve op dit moment. Tijdens een wandeling langs een drukke weg besefte ik me even dat als er iets zou gebeuren, ik mijn gezin zou achterlaten. Maar los daarvan kon ik echt genieten en het loslaten.

Natuurlijk denk ik elke dag aan ze, maar ik had ook echt behoefte om tijd door te brengen met mijn vriendinnen. Dus nee, ik heb thuis niet gemist. Maar ik was wel weer blij om terug te zijn.

Wat waren de inzichten?

Tijdens deze vakantie besefte ik dat het moederschap soms betekent dat de ruimte in mag nemen om er weer even voor jezelf te zijn. Maar nu, even weg van alles, voelde ik me weer gewoon vrouw en vriendin. Ik droeg mooie, maar onpraktische jurkjes, hakken (eenmalig) en witte T-shirts, hoewel die laatste niet lang vlekkeloos bleven.

Mama’s het hoeft niet altijd over je kind te gaan! Je bent zoveel meer dan alleen moeder. Ik hoor vaak verhalen van mensen die vrienden verliezen zodra ze kinderen krijgen. Wat ik ook begrijp, als de vriendschap niet meer in balans is en het voelt als eenrichtingsverkeer. Natuurlijk verandert er veel wanneer je een kind hebt, maar dat betekent niet dat alle gesprekken alleen nog maar over luiers en voeding moeten gaan.

Ik merkte dat ik een leuker mens ben als ik momenten heb waarop ik geen moeder ben. Toen ik thuiskwam, barstte ik van de energie om te verbinden, nieuwe gerechten uit te proberen en inspiratie op te doen voor mijn bedrijf.

Door Bart de ruimte te geven, kon hij ook een diepere band opbouwen met zijn zoon.

Ik voel niet de behoefte om iets in te halen, omdat ik zoveel heb gekregen van deze ervaring. Wel heb ik weer even extra genoten van de knuffels en zoentjes van Louen en Bart.

Deze blog is er niet om je te overtuigen; volg vooral je gevoel. Als je twijfelt over het idee om zonder je partner (ook als je geen kind hebt) of zonder je kind op vakantie te gaan, hoop ik dat ik je kan inspireren om dat gevoel te onderzoeken. Dit geld ook voor papa’s trouwens!

P.S. Papa's, jullie mogen ook vertrouwen op jullie eigen kunnen als je vrouw een paar dagen weg is! Jullie zijn tot meer in staat dan jullie denken!